شب هفتم محرم الحرام ۱۴۲۹ ـ شعر و ادبیات مذهبی
تقدیم به حضرت رقیّه خاتون
بلبلی کنج قفس شور تغزّل دارد
خوش به حال گل پژمرده که بلبل دارد
داغ هفتاد و دو لاله زده آتش به دلش
دختری که به تنش دامنی از گل دارد
دختری که همه گفتند شبیه زهراست
مثل زینب به خداوند توکّل دارد
پا به پا ، با سر ِ بابا همه جا آمده است
بس که در راه طلب صبر و تحمل دارد
شده با طعنه و دشنام پذیرایی از او
چقَدَر سفرۀ این شهر تجمل دارد
زیر باران مصیبت ، وسط خوف و رجا
دائماً روی لبش ذکر توسّل دارد
آمده تا ببرد طفل یتیم خود را
خوش به حال گل پژمرده که بلبل دارد
مهدی زنگنه
در رثای شهید شش ماهه ، حضرت علی اصغر(ع)
وقتش رسیده است که پر در بیاوری
از راز خنده ی همه سر در بیاوری
وقتش رسیده است که با روضه های خشک
اشکی ز چشم چند نفر در بیاوری
وقتش رسیده است که موسی شوی و باز
از نیل تا فرات جگر در بیاوری
خود را به روی تیغ کشاندی که جنگلی
از زیر دست های تبر در بیاوری
تو یک تنه حریف همه می شوی و بس
از این قماط ، دستی اگر در بیاوری
تو از نوادگان مسیحی ،بعید نیست
از خاک ،مشک تازه و تر در بیاوری
در این کویر خار گل انداخت گونه ات
گفتی کمی ادای پدر در بیاوری
لب میزنی به هم که بخوانی ترانه ای
اشکی به این بهانه مگر در بیاوری
رضا جعفری ـ محرم ۸۳
